"ZASYPIANKI NOWE" Joanna Kulmowa

Zapraszam do poczytania i oglądnięcia jak zasypia świat przyrody.

Arcyciekawe, przepiękne i zadziwiające opisy.

"ZASYPIANIE WIEWIÓREK

Wiewiórki
zbierają sny - 
puszyste jak ptasie piórka.
Wiewiórki
ciułają sny -
po dziuplach, po mysich dziurkach.
Sny miękkie,
przytulne,
pierzaste,
upychają na dno szpaczych gniazdek.

A później nie mogą znaleźć
tych gniazdek,
tych nor,
tych jamek.

I sny mają już nie te same.

Albo nie śnią wcale."

"ZASYPIANIE ŁĄKI

Wieczorem - 
zamyka się łące kolor za kolorem.
Jak powieka za powieką,
żółte jaskry i dziewanny rude.
Jak oko za okiem,
mieczyki wysokie.
I mietlice
srebrne źrenice,
I niebieskie ślepki niezabudek.
Jeszcze białe rzęsy krwawnika
wolno schylają się,
wolno - 
i zasypia łąka stuoka
zmrużywszy
ostatni
kolor."

"ZASYPIANIE MYSIKRÓLIKA

Mysikrólik
ma sny malutkie.
Łowi je, gdy lecą górą nad ogródkiem.
Albo wydziobuje z rabatek
czworonożne pliszki - myszki skrzydlate.

Mysikrólik
cieszy się przed zasypianiem,
że ma własną mysią-plisią kompanię.
Potem śni drobniutko,
wolno,
jak najciszej,
żeby całą noc być mysikrólikiem - 
pliszek myszek."

"ZASYPIANIE SARNY

Sosenki
ze snu sarenki
dają susy na badylkach cienkich.
Skacze dąbek -
zieleniutki sarniak.
Brzózka truchtem trawę rozgarnia.
A po niebie,
co w tym śnie się niebieści,
turlają się białe kłaczki sarniej sierści.
Buki,
świerki
rozbrykały się we śnie.
Biegną stadem nad jezioro leśne,
żeby z lustra wody
pod korzeniem
wypić do dna całe sarnie przyśnienie."

Nasza Księgarnia, Warszawa 1981