______pozwólmy wspomnieniom dzieciństwa______


____________znów zobaczyć świat______________

________by i nasze dzieci poznały ich czar_________

6 grudnia 2011

"DZIWIĘ SIĘ ŚWIATU" Stefania Szuchowa








"Słowik


Księżyc wszedł wielki, czerwony,
posrebrniał, gdy wzniósł się w górę,
potem się schował za chmurę,
ozłocił po brzegach obłoki
i piękny, czysty, wysoki
wypłynął.




Jest tak jasno,
że gwiazdy przy nim gasną.
Cisza. Cisza ze szmerami,
z jakimiś w gniazdach sprawami,
z poszumem drzew.
Coraz piękniej, wyraźniej
słowik zaczyna śpiew.




Księżyc poprzez gałązki
migoce na niebie dalekim...
Tak było i jest przez wieki - światło i śpiew.
Ja chciałbym wszystko wiedzieć,
rozumieć. Nie wszystko rozumiem.
Tak myśleć, jak słowik śpiewa,
ja nie umiem."








"Ziemia


Jechaliśmy setką. Może prędzej.
Uciekały, uciekały drzewa,
słupy, drogowy znak...
- Tato, stań!


- Zgubiłeś coś?
- Zgubiłem. Tak.


Szedłem po dróżce obok szosy,
po pachnącej, czułej ziemi.
Szumiały spokojnie drzewa,
przychylały się kłosy.
Pachniała macierzanka.
Byłem sam i szczęśliwy.
Znalazłem storczyki leśne,
wyszedłem z mroku zieleni...


- Jedziemy? - zapytał tata.
Zapuścił silnik.
Jechaliśmy jak szaleni...
Tata zmienił bieg,
zatoczył skręt,




wjechaliśmy na wzgórze.
Przed nami szeroki kraj.


Ach, jak ja lubię pęd!"






"Mróz


W naszym domu od rana szyba zamarznięta.
Mróz tę szybę ozdobił. Ale skąd pamiętał,
jakieś palmy, paprocie i kwiatów gęstwiny,
dżunglę z tęczy i srebra i złote w słońcu trzciny?...




Wychucham sobie kółko. Jak pusto, jak biało.
Drzewa bez liści, nawet świerczki zasypało.
A tu - paprocie, kwiaty... Czy - gdy noc zapada -
mróz z pamięci te wzory tak pięknie układa?..."

Nasza księgarnia, Warszawa 1966


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz