______pozwólmy wspomnieniom dzieciństwa______


____________znów zobaczyć świat______________

________by i nasze dzieci poznały ich czar_________

13 stycznia 2010

"PRZYGODA Z MAŁPKĄ" Stefania Szuchowa

Tej książeczki z moich lat najmłodszych nie pamiętam, ale utkwiła mi w pamięci za to bajeczka na kliszy. Mama często puszczała nam na domowym rzutniku "Ania" różne animowane historyjki. Było tego sporo. Najbardziej lubiłam właśnie "Przygodę z małpką", "Jak Bum z Fikiem dom budowali", "Panienkę z okienka", "Słoniątko". Niedawno zanlazlam tę książkę w bibliotece z takimi samymi ilustracjami, co na kliszy. Pani Janiny Krzemińskiej. I się łezka w oku zakręciła. Wróciły wspomnienia z dzieciństwa. Z tego wszytskiego wdepnęłam  na stronkę z aukcjami by porozglądać się za innymi bajeczakmi i rzutnikiem. Coś wspaniałego, dokładnie to co miałam w domu, tyle tytułów, a ile jeszcze nie widziałam. Chciałbym pokazać moim szkrabom takie wspaniałości. Ale te ceny...ehhh. Może kiedyś... Wracając do lektury. Zainteresował się nia nawet mój młodszy syn. Może dlatego, że jest tam pociąg narysowany i tory, co ostatnio jest jego wielką fascynacją, ale również może dlatego, że główny bohater to Adaś - imiennik mojej pociechy. Wszyscy jednak wołali na bohatera książeczki: Duduś. To  był wielce rezolutny czterolatek, nierozstający się ze swoją pluszową małpką. Razem z siostrą Alinką wybrali się na wycieczkę za miasto, do lasu. Sami, co od razu zauważyła moja starsza latorośl i oczywiście się tym przejęła. Ale jej wytłumaczyłam, że była już na tyle duża i mądra, iż rodzice im na to pozwolili. Swoją drogą kiedyś inaczej się wychowywało dzieci. Mniej "nadopiekuńczo", bardziej surowo, ale jednak wydaje mi się, że lepiej na tym wszyscy wychodzili. Przypominam sobie również, że od najmłodszych lat sama w domu zostawałam z natłokiem różnych obowiązków, a na dwór i do szkoły z kluczem na szyi chodziłam. Nikt się tam specjalnie o mnie czy mieszkanie nie bał. Inne czasy, inni ludzie. Nie to, co teraz. Co do naszych bohaterów, to jak się można spodziewać spotkała ich przykra historia, bo młodszy w pociągu siostrę zgubił i płakał na dworcu, co zauważył czujny milicjant. Uspokajał i ciągle pytał o imię oraz adres. Ale przestraszone dziecię nie pamiętało, co więcej, nawet nie wiedziało gdzie dokładnie mieszka. Oczywiście wszystko się kończy dobrze. Nie ma co ukrywać. Ale i my w domu przeszliśmy lekcję nauki i przypomnienia sobie danych adresowych. Mam nadzieje, że nie będą potrzebne w takich sytuacjach. Ale kim się jest i skąd się pochodzi trzeba wiedzieć od kołyski:-)))

"Kiedy pociąg dojechał do Warszawy, zrobił się wielki zamęt. Jedni wsiadali, inni wysiadali i tłoczyli się, żeby zdobyć miejsca. Duduś prędko chwycił ręką za palto w kratkę... Jeszcze krok, jeszcze krok - poruszając się w tłoku wysiadł z pociągu. A kiedy już wysiadł, podniósł główkę do góry... i wiecie, co zobaczył? Ojej, ojej! Co zobaczył! Pani, za którą wysiadł, to wcale nie była Alinka! To była jakaś obca panienka, tylko płaszczyk miała w kratkę, tak jak Alinka. Duduś się pomylił! Zgubił siostrzyczkę!"

Nasza Księgarnia, Warszawa 1976

3 komentarze:

  1. To moja pierwsza, przeczytana samodzielnie książka. Dziękuję za przywołanie uroczego wspomnienia sprzed wielu, wielu lat. Kasia

    OdpowiedzUsuń
  2. Hej!
    Nie ma za co, ja również tę książeczkę bardzo dobrze pamiętam ze szczenięcych lat. Nie bardzo jednak kojarzę kiedy tak naprawdę nauczyłam się już dobrze czytać i co było moją pierwszą "ofiarą" :-)))
    pozdrowienia
    iwona

    OdpowiedzUsuń
  3. Hej, hej:-)
    Moje bardzo odległe wspomnienia równiez związane są z pluszową małpką. Ni w ząb nie pamiętam tytułu, ani autora. Rzecz była o właśnie pluszowej małpce, która została pozostawioną przez dziecko w pociągu (lub w miejscu, w którym naprawiało sie zabawki, i kwit został zgubiony ????). Dziecko tak rozpaczało, że rodzina, znajomi rodziców przynosiłi mu wszelkiej maści pluszowe małpki, tak, że miąło ich kilkanaście. Na koniec oczywiście kwit się odnalazł, a co za tym idzie małpka również :-) Jeżeli macie jakieś sugestie, to bardzo proszę o email na adres reynevan@interia.pl, Pozdrawiam, Jacek

    OdpowiedzUsuń