______pozwólmy wspomnieniom dzieciństwa______


____________znów zobaczyć świat______________

________by i nasze dzieci poznały ich czar_________

30 listopada 2009

"O KUCHCIKU, O NADZIEI I O DRZWIACH ZAMKNIĘTYCH" Lucyna Krzemieniecka


Prawdziwa bajka dla prawdziwych księżniczek, zwłaszcza tych grymaszących, troszkę złośliwych i przekornych. Takich co to mają wszystkiego pod dostatkiem, o czym tylko pomyślą to się spełnia. Taki sam świat miodem i czekoladą płynący. Trochę jak u mojej Oli i pewnie większości dziewczynek w tych czasach-:)) Kiedy znów królewska córa wymyśliła nową zachciankę, ojciec nie miał wyjścia tylko musiał to spełnić. Kazał zbudować Niebieski Okręt by wybrać się nim w Daleką Podróż na Zaczarowaną Wyspę. Król Karmelek wezwał również Panią Nadzieję, by towarzyszyła córce w jej niecierpliwości. Kapryśnica jednak wielce Wróżkę obraziła, tak więc mądra Pani Nadzieja postanowiła nauczyć pannicę rozumu. Królewska wyprawa miała być długa i niebezpieczna, a liczne przygody oraz finał pokazały Ślicznotce, że w życiu nie jest najcenniejsze to, co mieści się w kufrach, ale w sercu. Najpiękniejsze wartości czyli dobroć, przyjaźń i miłość zdołają pokonać wszelkie przeciwności losu. Próbuję pokazywać to dzieciom i uczyć na co dzień, zwłaszcza bratnio-siostrzanej solidarności. Kto ma w domu więcej niż jedną pociechę wie jak trudno czasem pogodzić i uspokoić różne indywidualności.

"Była sobie śliczna kraina, zwana Krainą Czekoladowej Rzeki. Nazywała się tak dlatego, że w jednej rzece, zamiast wody, płynęła pyszna, słodka czekolada!
Czekolada ta była zawsze ciepła, tak że wszystkie dzieci z tej szczęśliwej krainy co dzień do tej rzeki przychodziły z różnymi dzbanuszkami i garneczkami i nabierały sobie czekolady, ile chciały. A potem ciągle paluszki oblizywały.
W krainie tej była wieczna wiosna. Było tam pełno ogrodów, w których kwitły najpiękniejsze kwiaty i dojrzewały najśliczniejsze owoce.
Wszystkie domki w tym szczęsłiwym kraju były zrobione z taktury i ozdobione kolorowymi bibułkami.
Krainą tą rządził król Karmelek Wielki I. Mieszkał on w cudownym tekturowym pałacu, wraz ze swoją najmilszą i najukochańszą córeczką, Ślicznotką. Jak przystało na tatusia, opiekować się nią musiał. "

Nasza Księgarnia, Warszawa 1980

3 komentarze:

  1. Pamietam te ksiazke, ktora mnie, malej grymaseldzie, dosyc czesto czytano. Chyba pojde grzebac po szafkach, bo ciekawa jestem strasznie czy jeszcze ja mam. Bajka urocza, dzieki za przypomnienie :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Mam tą książeczkę, przepiękna. Pamiętam, że dostałam ją wiele lat temu podczas kolonii wiosennych. Bardzo miła książeczka :)

    pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dawno temu czytałam, niestety, nie pamiętam :(
    Po okładce na Lubimy czytać przypomniałam sobie, że miałam ta książeczkę.
    Evik

    OdpowiedzUsuń