"O RYBAKU PALUNKU" Ivana Brlić-Mazuranić

Piękna, bogata i dająca do myślenie baśń o tym, jak nie doceniamy tego co mamy, na korzyść tęsknoty za rzeczami na pozór wartościowymi i trwałymi. Ale złoto, władza i pieniądze to tylko iluzja szczęścia.

 Przekonał się o tym rybak Panulak marzący o skarbie i bogactwach. Nie cieszyła go oddanie żony, 

zdrowie i śmiech syna Vlatko i spokojne życie. 

Był gotów zrobić wszystko dla osiągnięcia zysku i sławy. Gorzkie jednak było jego zwycięstwo i zbytek. Stał się klaunem Morskiego Króla, własny syn go poniżał, a bogactwo nie zadowalało. 

Stracił godność, rodzinę i wolność. 

Na szczęście w porę się opamiętał. Mądra małżonka dzielnie pomagała mężowi. Przeżyli wiele niesamowitych przygód, co tylko utwierdziło naszego bohatera w przekonaniu co, tak naprawdę jest najważniejsze w życiu.

Ivana Brlić-Mažuranić (ur. 18 kwietnia w Ogulinie - zm. 21 września 1983 w Zagrzebiu), chorwacka poetka, dziennikarka i eseistka, znana przede wszystkim z pisania baśni. Nazywana niekiedy chorwackim Andersenem lub Tolkienem ze względu na bogactwo stworzonego przez nią mitycznego świata. Ogólnie uznana jest za jednego z najbardziej znaczących pisarzy tworzących dla dzieci.

Dwukrotnie była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1931, 1938). Jako pierwsza kobieta została przyjęta w 1937 do JAZU (obecnie znanej jako HAZU - Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti). Ustanowiono także w 1971 roku literacką nagrodę Ivany Brlić-Mažuranić, dla promowania literackiej twórczości dla dzieci i młodzieży. Jako matka sześciorga dzieci, miała możliwość dogłębnej analizy ich niewinnej psychiki, co wyraźnie wpłynęło na jej twórczą postawę.

"I szła kobieta z synkiem, z małym Vlatkiem, szła tydzień, szła dwa. Nigdzie nie mogła znaleźć drogi do Morskiego Króla. Zmęczyła się już bidulka bardzo i któregoś dnia zasnęła na nadmorskiej skale. Kiedy się obudziła, nie było synka, maleńkiego Vlatka. Tak bardzo się przestraszyła, że łzy zamarły jej w sercu, a z wielkiej żałości mowę jej odjęło, oniemiała. Poszła nieszczęśliwa z powrotem wzdłuż morskiego brzegu, niema wróciła do domu. 

Nazajutrz wrócił też Palunko. I on nie znalazł drogi do Morskiego Króla. Wrócił zły, wściekły. Wszedł do domu, a tu - synka nie ma, małego Vlatka, a żona niemowa powiedzieć mu nie może, co się stało, marnieje ze zgryzoty.

I tak już było u nich od tamtego dnia. Żona nie płacze, nie skarży się, niema krąży po domu, pracuje. Palunkowi jedzenie podaje, a dom pusty i cichy jak grób. Przez jakiś czas znosił Palunko ten smutek, aż mu to dojadło. Właśnie wtedy, kiedy miało się ziścić jego marzenie o wesołym życiu u Morskiego Króla, nadeszło to nieszczęście i zmartwienie."

Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1976